Aan het strand is de natuur onontkoombaar

Lopend op het strand, tussen de duinen en de zee, is de natuur onontkoombaar. De wind dwingt daar je haar in de war en altijd hoor je de branding en proef je de zilte lucht. Er is zoveel te beleven.

Gebiologeerd kan ik blijven kijken naar de horizon die blijft verdwijnen. De einder, zonder te weten hoever dat eigenlijk is. Naast mij kijkend, zittend in het duin, zie ik wat de wind daar doet. Prachtige patronen zijn achteloos gevormd.

En toch is ook het strand decor van drama, altijd geweest.