Soms dringt de vraag zich op, waarom je van bijvoorbeeld een landschap een foto maakt. In de zomervakantie spookte die vraag ook weer door mijn hoofd. Er zijn al zoveel foto’s van de Alpen gemaakt, heb ik nog wat toe te voegen?
Het uitzicht vanaf een top is alleen extra indrukwekkend, in de wetenschap dat je daar zélf was. Terugkijkend kun je soms de inspanning nog voelen of de gevoerde gesprekken nog indenken. Er is meer dan alleen het plaatje.
De foto van de Sudetendeutsche Hütte is zo’n exemplaar. In het avondlicht zie je één dakraampje, het is van onze kleine tweepersoonskamer. Een mix van migraine en hoogteziekte hield me die nacht wakker.
